Tuesday, January 31, 2012
Sunday, January 22, 2012
Poetry
WILD RIVER TROUT
Dark shadow lies beneath, no movement;
Not even a twitch of the delicate tail
While it seeks its food.
More than hidden, it is part of the river.
It darts, too quick for eye to follow,
You see it in its new position.
The upward stab, the plucking bite,
The munching seconds, invisible to you.
You see only spreading ripples,
Then the golden glint, the creamy belly,
In the evening sun.
You cast, the sudden tug shocks you,
Despite your expectation.
It pulls and judders at your soul;
Such beauty, as you take him out,
Designed for hunting fly,
To feed its perfect muscles.
Body sculpted to living perfection;
Colours glisten, yet as deep as the river.
The hazel eye stares you out
Long after the death.
It hunts your soul.
Thank God for procreation.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
TRAMP
A figure, hunched on the bench,
Bags never far from his fingers;
Or peering into a bin, ignoring the stench;
All the time in the world, and thus he lingers.
What was his past,
What is his future?
How long will he last,
What became of his stature?
His home he eschews,
Until the approach of death.
In distant parts he’s paid his dues,
And so returns for his last breath.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
SPEECHLESS, OR HOMAGE TO UMBERTO ECO
Words describe, proscribe, decry, insult, consult, attempt.
And paint in words more words.
They link, conflict, depict and plead,
Are uttered for self’s inner need,
Be they from pen or mouth.
They move and flow, and stroke the ear and tongue;
They fight the eye,
As does the lie.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
REMEMBER
To your beauty-hunting body,
Oh grant some time to feeling.
To your love-thirsting heart,
Oh grant some time to harmony.
To your self-seeking soul,
Please accord some time to thought.
To your success-hungry ego,
Just grant some time to others.
To your power-seeking eyes,
Oh grant some time to introspection.
To your adventure-seeking feet,
Oh grant some time to knowledge.
To your God-seeking soul,
Please give some time to prayer.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
FROG
The tiny frog, cold yet tender,
Little throat quivering in tune to heart,
In the cold dawn.
It looks across the fells,
The morning drizzle glistening its skin,
Yellow eyes alert.
The first sheep coughs.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
PAINTING OF AN ENGLISH OCTOBER DAWN
The grey becomes silver-lemon sky,
Etched upon by charcoal-black branches,
With twigs dripping gossamer,
Delicate,
Like the enquiring, twitching nose
Of the squirrel, as it quivers.
The ground smells earthy fresh.
There is no hint of wind.
The needle squeak of the tit
Lances through the clearing mists,
And its tiny eyes turn gleaming towards the sun.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
ODE TO A CAT
That trout-like sharpness and manner, enquiring,
Belied by that smoothly squiggling eiderdown body:
The undulating bundle.
There lurks the leopard: each mouse is a zebra.
The innocent look, but the eyes are ancient,
Going beyond Osiris, beyond the grave.
The controlled lope, the sudden stop:
It is time to guard your throat, before the rush;
For they do not let go, except in play;
They are the body of night in day.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
PEACE OF MIND
In those small and silent moments
When the birds suddenly pause,
And your heart again grows sad,
There’s no need to seek the cause,
For there’s really nothing bad.
Just remember that such peace is rare,
And the birds again will sing.
Copyright Dr. William D. E. Mallinson
Thursday, January 19, 2012
Comedy Show
I was waiting to get into the Grande Bretagne Hotel, where I had been invited to lunch....
Thursday, January 12, 2012
THE DEATH OF PRESS FREEDOM
Herewith, in English and Greek, an article that Eleftherotypia asked me to write.Unfortunately, it closed before it could be published....
Death of a Free Press?
The news of Eleftherotypia’s financial troubles provokes the following considerations: in the war being waged by the shareholders of the world’s major private banks on Greece and the Euro, not a day passes without my receiving a little shock: first, the slashing of my salary to about half the level of eighteen months ago, then the possible death of Greece’s only flagship degree on interpreting, because there is hardly any money to pay the expert lecturers, then an illegal tax, and then no schoolbook deliveries (meaning that I and some other parents had to deliver them ourselves). People are being lobotomised by the illegal measures taken, and drained of the strength to resist democratically. Yet when Thatcher tried to introduce the poll tax in Britain in 1990, a few riots from the normally phlegmatic English were enough to scare her off. Yet here, infinitely more demonstrations by the less phlegmatic Greeks have had no effect at all. It suggests that democracy is only a word, that the people are just election fodder, and that we are controlled by a self-seeking junta of rapacious pseudo-parliamentarian cleptocrats who care more for their pockets than for their country. But my biggest most recent shock has been the news that Eleftherotypia might have to close, again because of a dreaded banking loan.
Eleftherotypia is one of Greece’s most important independent representatives, with a network of co-operation with international media second to none. More than that, it is not a mere newspaper, but a veritable institution. Like any newspaper, it has sometimes gone overboard a little, perhaps by identifying itself too closely with a particular political party in the past, but so have other newspapers. It is currently the only serious newspaper prepared to strongly criticise government policy. It many ways, it is similar to Britain’s Guardian, fighting for justice more than its homologues. Five years ago, I offered a serious article to a well-known Greek newspaper, containing information on the latest revelations on Cyprus, from the British National Archives, including the fact that the British Foreign Minister, Callaghan, had lied to a parliamentary committee about his foreknowledge of the invasion of Cyprus. The newspaper rejected it, but Eleftherotypia had the courage to publish it. The same thing happened more recently, with two pieces I wrote in the public interest, about the dreadful behaviour towards children of a private airport security company. The impression I gained was that the newspaper in question was more interested in being politically correct, and being nice to the British and American embassies and big business interests, than getting to the truth.
I respect Eleftherotypia because it often publishes facts, views and opinions which go against government propaganda, and articles which represent ‘non-mainstream opinions’. Yet in fact these opinions are the mainstream, only that they are suppressed in the politically correct mainstream press. In other words, if we have no more Eleftherotypia, the majority mainstream views of the people of our country – and of critical Brito-Greeks such as myself – will remain on the sidelines. And I am a conservative type. It will be intellectually tragic if the quality of Eleftherotypia gives way to the anodyne lip-serving rubbish and public relations of many of its competitors. The public interest will no longer be owned by the public.
In sum, it seems to me that the mere possibility of Eleftherotypia going under will be another nail in the coffin of what was once Greek democracy, and Greece will end up as a South American banana republic client state of the fifties.
Dr. William Mallinson,
Athens, 6 November 2011
Θάνατος δι’απολυταρχίας
Η είδηση των οικονομικών προβλημάτων της Ελευθεροτυπίας προκαλεί τις εξής σκέψεις: στον πόλεμο που έχουν κηρύξει στην Ελλάδα και το Ευρώ οι μεγαλομέτοχοι των κυριοτέρων ιδιωτικών τραπεζών παγκοσμίως, ούτε μέρα δεν περνά που να μην σοκάρομαι κι από λίγο: πρώτα απ’όλα με το τσεκούρωμα του μισθού μου περίπου στο ήμισυ του επιπέδου που βρισκόταν προ δεκαοκτώ μηνών• στη συνέχεια με τον μάλλον αναπόφευκτο θάνατο του μοναδικού πανεπιστημιακού τμήματος στην Ελλάδα όπου διδάσκεται η Διερμηνεία, λόγω ελλείψεως κονδυλίων για την αμοιβή των άκρως εξειδικευμένων διδασκόντων (ευχαριστώ γι’αυτό την μηχανικό κ. Διαμαντοπούλου η οποία προφανώς νοιάζεται για τα παιδιά…)• μετά η επιβολή ενός παράνομου φόρου• και τέλος η μη παροχή σχολικών βιβλίων στους μαθητές (εννοώ ότι ο γράφων κι ορισμένοι άλλοι γονείς αναγκάστηκαν να τους τα προμηθεύσουν οι ίδιοι). Ο κόσμος υφίσταται λοβοτομή από το καταιγισμό παρανόμων μέτρων και χάνει τη δύναμή του για δημοκρατική αντίσταση. Υπενθυμίζω ότι, όταν η Θάτσερ προσπάθησε να επιβάλει τον κεφαλικό φόρο poll tax στη Βρετανία το 1990, λίγες διαδηλώσεις από τους συνήθως φλεγματικούς Άγγλους ήταν αρκετές για να την κάνουν να αναδιπλωθεί. Εδώ, όμως, οι απείρως περισσότερες διαδηλώσεις από τους πολύ λιγότερο φλεγματικούς Έλληνες είχαν ελάχιστα αποτελέσματα. Το γεγονός είναι ενδεικτικό του ότι η δημοκρατία δεν είναι παρά μια λέξη, ότι ο λαός δεν είναι παρά τροφή για εκλογικές αντιπαραθέσεις και ότι μας ελέγχει μια εγωκεντρική χούντα αδηφάγων ψευδο-κοινοβουλευτικών κλεπτοκρατών που νοιάζονται περισσότερο για την τσέπη τους απ’ό,τι για τη χώρα. Αλλά το μεγαλύτερο σοκ που υπέστην προσφάτως ήταν από την είδηση ότι η Ελευθεροτυπία ενδέχεται να κλείσει -πάλι λόγω ενός φρικτού τραπεζικού δανείου.
Η Ελευθεροτυπία είναι από τις πιο σημαντικές και ανεξάρτητες εφημερίδες, με απαράμιλλο δίκτυο συνεργασιών με τα διεθνή ΜΜΕ. Πέραν τούτου, δεν είναι μια απλή εφημερίδα, αλλά πραγματικός θεσμός. Όπως κάθε εφημερίδα, ίσως ενίοτε να το παράκανε λίγο, πιθανώς ταυτίζοντας εαυτήν στο παρελθόν πολύ στενά με ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα. Τώρα, όμως, είναι η μοναδική σοβαρή εφημερίδα διατεθειμένη να επικρίνει σοβαρά την κυβερνητική πολιτική. Μοιάζει από πολλές απόψεις με την Βρετανική Guardian, μαχόμενη για δικαιοσύνη περισσότερο απ’ό,τι οι υπόλοιπες. Προ πενταετίας, πρότεινα σε μια γνωστή ελληνική εφημερίδα ένα σοβαρό άρθρο, το οποίο περιείχε πληροφορίες για τις πλέον πρόσφατες αποκαλύψεις για την Κύπρο, προερχόμενες από τα Εθνικά Αρχεία της Μεγ. Βρετανίας, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο τότε Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών Κάλλαχαν είχε πει ψέματα σε επιτροπή του Κοινοβουλίου της χώρας σχετικώς με το ότι γνώριζε εκ των προτέρων για την εισβολή στην Κύπρο. Αν και η εν λόγω εφημερίδα απέρριψε το άρθρο μου, η Ελευθεροτυπία είχε το θάρρος να το δημοσιεύσει. Το ίδιο επαναλήφθηκε και πιο πρόσφατα, με δύο δημοσίου ενδιαφέροντος άρθρα μου, περί της απαίσιας συμπεριφοράς που επιδεικνύει ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι αεροδρομίου απέναντι σε παιδιά. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα ενδιαφερόταν περισσότερο να είναι πολιτικώς ορθή και ευγενική προς τις πρεσβείες Βρετανίας και Αμερικής καθώς και προς τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, απ’ό,τι για την αποκάλυψη της αλήθειας.
Εκτιμώ και σέβομαι την Ελευθεροτυπία, διότι συχνά δημοσιεύει γεγονότα, απόψεις και γνώμες που πάνε κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα, και άρθρα τα οποία εκφράζουν «γνώμες εκτός συρμού». Έλα όμως που οι γνώμες αυτές είναι ο συρμός, αλλά καταπιέζονται από τον πολιτικώς ορθό τύπο; Με άλλα λόγια, αν χαθεί η Ελευθεροτυπία, τότε η φωνή της πλειονότητας των κατοίκων αυτής της χώρας -συμπεριλαμβανομένων και των Βρετανο-Ελλήνων, όπως ο γράφων- θα παραμείνει στο περιθώριο. Και φανταστείτε ότι εγώ είμαι συντηρητικός... Θα είναι τραγικό από πνευματικής απόψεως αν η ποιότητα της Ελευθεροτυπίας αναγκαστεί να υποχωρήσει και επικρατήσουν τα ανώδυνα παπαγαλάκια και οι δημοσιοσχεσίτες δημοσιογραφίσκοι πολλών εκ των ανταγωνιστών της. Το δημόσιο συμφέρον δεν θα είναι πλέον κτήμα τους ευρέως κοινού.
Στην τελική ανάλυση, μου φαίνεται ότι και μόνη η πιθανότητα να καταρρεύσει η Ελευθεροτυπία θα είναι ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο αυτού που κάποτε υπήρξε η ελληνική δημοκρατία, και η Ελλάδα θα καταντήσει νοτιοαφρικανική μπανανία και κράτος-πλελάτης της δεκαετίας του ‘50.
Δρ. William Mallinson,
Αθήνα, 6 Νοεμβρίου 2011
Απόδοση στην Ελληνική: Θοδωρής Μπουχέλος
Death of a Free Press?
The news of Eleftherotypia’s financial troubles provokes the following considerations: in the war being waged by the shareholders of the world’s major private banks on Greece and the Euro, not a day passes without my receiving a little shock: first, the slashing of my salary to about half the level of eighteen months ago, then the possible death of Greece’s only flagship degree on interpreting, because there is hardly any money to pay the expert lecturers, then an illegal tax, and then no schoolbook deliveries (meaning that I and some other parents had to deliver them ourselves). People are being lobotomised by the illegal measures taken, and drained of the strength to resist democratically. Yet when Thatcher tried to introduce the poll tax in Britain in 1990, a few riots from the normally phlegmatic English were enough to scare her off. Yet here, infinitely more demonstrations by the less phlegmatic Greeks have had no effect at all. It suggests that democracy is only a word, that the people are just election fodder, and that we are controlled by a self-seeking junta of rapacious pseudo-parliamentarian cleptocrats who care more for their pockets than for their country. But my biggest most recent shock has been the news that Eleftherotypia might have to close, again because of a dreaded banking loan.
Eleftherotypia is one of Greece’s most important independent representatives, with a network of co-operation with international media second to none. More than that, it is not a mere newspaper, but a veritable institution. Like any newspaper, it has sometimes gone overboard a little, perhaps by identifying itself too closely with a particular political party in the past, but so have other newspapers. It is currently the only serious newspaper prepared to strongly criticise government policy. It many ways, it is similar to Britain’s Guardian, fighting for justice more than its homologues. Five years ago, I offered a serious article to a well-known Greek newspaper, containing information on the latest revelations on Cyprus, from the British National Archives, including the fact that the British Foreign Minister, Callaghan, had lied to a parliamentary committee about his foreknowledge of the invasion of Cyprus. The newspaper rejected it, but Eleftherotypia had the courage to publish it. The same thing happened more recently, with two pieces I wrote in the public interest, about the dreadful behaviour towards children of a private airport security company. The impression I gained was that the newspaper in question was more interested in being politically correct, and being nice to the British and American embassies and big business interests, than getting to the truth.
I respect Eleftherotypia because it often publishes facts, views and opinions which go against government propaganda, and articles which represent ‘non-mainstream opinions’. Yet in fact these opinions are the mainstream, only that they are suppressed in the politically correct mainstream press. In other words, if we have no more Eleftherotypia, the majority mainstream views of the people of our country – and of critical Brito-Greeks such as myself – will remain on the sidelines. And I am a conservative type. It will be intellectually tragic if the quality of Eleftherotypia gives way to the anodyne lip-serving rubbish and public relations of many of its competitors. The public interest will no longer be owned by the public.
In sum, it seems to me that the mere possibility of Eleftherotypia going under will be another nail in the coffin of what was once Greek democracy, and Greece will end up as a South American banana republic client state of the fifties.
Dr. William Mallinson,
Athens, 6 November 2011
Θάνατος δι’απολυταρχίας
Η είδηση των οικονομικών προβλημάτων της Ελευθεροτυπίας προκαλεί τις εξής σκέψεις: στον πόλεμο που έχουν κηρύξει στην Ελλάδα και το Ευρώ οι μεγαλομέτοχοι των κυριοτέρων ιδιωτικών τραπεζών παγκοσμίως, ούτε μέρα δεν περνά που να μην σοκάρομαι κι από λίγο: πρώτα απ’όλα με το τσεκούρωμα του μισθού μου περίπου στο ήμισυ του επιπέδου που βρισκόταν προ δεκαοκτώ μηνών• στη συνέχεια με τον μάλλον αναπόφευκτο θάνατο του μοναδικού πανεπιστημιακού τμήματος στην Ελλάδα όπου διδάσκεται η Διερμηνεία, λόγω ελλείψεως κονδυλίων για την αμοιβή των άκρως εξειδικευμένων διδασκόντων (ευχαριστώ γι’αυτό την μηχανικό κ. Διαμαντοπούλου η οποία προφανώς νοιάζεται για τα παιδιά…)• μετά η επιβολή ενός παράνομου φόρου• και τέλος η μη παροχή σχολικών βιβλίων στους μαθητές (εννοώ ότι ο γράφων κι ορισμένοι άλλοι γονείς αναγκάστηκαν να τους τα προμηθεύσουν οι ίδιοι). Ο κόσμος υφίσταται λοβοτομή από το καταιγισμό παρανόμων μέτρων και χάνει τη δύναμή του για δημοκρατική αντίσταση. Υπενθυμίζω ότι, όταν η Θάτσερ προσπάθησε να επιβάλει τον κεφαλικό φόρο poll tax στη Βρετανία το 1990, λίγες διαδηλώσεις από τους συνήθως φλεγματικούς Άγγλους ήταν αρκετές για να την κάνουν να αναδιπλωθεί. Εδώ, όμως, οι απείρως περισσότερες διαδηλώσεις από τους πολύ λιγότερο φλεγματικούς Έλληνες είχαν ελάχιστα αποτελέσματα. Το γεγονός είναι ενδεικτικό του ότι η δημοκρατία δεν είναι παρά μια λέξη, ότι ο λαός δεν είναι παρά τροφή για εκλογικές αντιπαραθέσεις και ότι μας ελέγχει μια εγωκεντρική χούντα αδηφάγων ψευδο-κοινοβουλευτικών κλεπτοκρατών που νοιάζονται περισσότερο για την τσέπη τους απ’ό,τι για τη χώρα. Αλλά το μεγαλύτερο σοκ που υπέστην προσφάτως ήταν από την είδηση ότι η Ελευθεροτυπία ενδέχεται να κλείσει -πάλι λόγω ενός φρικτού τραπεζικού δανείου.
Η Ελευθεροτυπία είναι από τις πιο σημαντικές και ανεξάρτητες εφημερίδες, με απαράμιλλο δίκτυο συνεργασιών με τα διεθνή ΜΜΕ. Πέραν τούτου, δεν είναι μια απλή εφημερίδα, αλλά πραγματικός θεσμός. Όπως κάθε εφημερίδα, ίσως ενίοτε να το παράκανε λίγο, πιθανώς ταυτίζοντας εαυτήν στο παρελθόν πολύ στενά με ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα. Τώρα, όμως, είναι η μοναδική σοβαρή εφημερίδα διατεθειμένη να επικρίνει σοβαρά την κυβερνητική πολιτική. Μοιάζει από πολλές απόψεις με την Βρετανική Guardian, μαχόμενη για δικαιοσύνη περισσότερο απ’ό,τι οι υπόλοιπες. Προ πενταετίας, πρότεινα σε μια γνωστή ελληνική εφημερίδα ένα σοβαρό άρθρο, το οποίο περιείχε πληροφορίες για τις πλέον πρόσφατες αποκαλύψεις για την Κύπρο, προερχόμενες από τα Εθνικά Αρχεία της Μεγ. Βρετανίας, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο τότε Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών Κάλλαχαν είχε πει ψέματα σε επιτροπή του Κοινοβουλίου της χώρας σχετικώς με το ότι γνώριζε εκ των προτέρων για την εισβολή στην Κύπρο. Αν και η εν λόγω εφημερίδα απέρριψε το άρθρο μου, η Ελευθεροτυπία είχε το θάρρος να το δημοσιεύσει. Το ίδιο επαναλήφθηκε και πιο πρόσφατα, με δύο δημοσίου ενδιαφέροντος άρθρα μου, περί της απαίσιας συμπεριφοράς που επιδεικνύει ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι αεροδρομίου απέναντι σε παιδιά. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα ενδιαφερόταν περισσότερο να είναι πολιτικώς ορθή και ευγενική προς τις πρεσβείες Βρετανίας και Αμερικής καθώς και προς τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, απ’ό,τι για την αποκάλυψη της αλήθειας.
Εκτιμώ και σέβομαι την Ελευθεροτυπία, διότι συχνά δημοσιεύει γεγονότα, απόψεις και γνώμες που πάνε κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα, και άρθρα τα οποία εκφράζουν «γνώμες εκτός συρμού». Έλα όμως που οι γνώμες αυτές είναι ο συρμός, αλλά καταπιέζονται από τον πολιτικώς ορθό τύπο; Με άλλα λόγια, αν χαθεί η Ελευθεροτυπία, τότε η φωνή της πλειονότητας των κατοίκων αυτής της χώρας -συμπεριλαμβανομένων και των Βρετανο-Ελλήνων, όπως ο γράφων- θα παραμείνει στο περιθώριο. Και φανταστείτε ότι εγώ είμαι συντηρητικός... Θα είναι τραγικό από πνευματικής απόψεως αν η ποιότητα της Ελευθεροτυπίας αναγκαστεί να υποχωρήσει και επικρατήσουν τα ανώδυνα παπαγαλάκια και οι δημοσιοσχεσίτες δημοσιογραφίσκοι πολλών εκ των ανταγωνιστών της. Το δημόσιο συμφέρον δεν θα είναι πλέον κτήμα τους ευρέως κοινού.
Στην τελική ανάλυση, μου φαίνεται ότι και μόνη η πιθανότητα να καταρρεύσει η Ελευθεροτυπία θα είναι ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο αυτού που κάποτε υπήρξε η ελληνική δημοκρατία, και η Ελλάδα θα καταντήσει νοτιοαφρικανική μπανανία και κράτος-πλελάτης της δεκαετίας του ‘50.
Δρ. William Mallinson,
Αθήνα, 6 Νοεμβρίου 2011
Απόδοση στην Ελληνική: Θοδωρής Μπουχέλος
Subscribe to:
Posts (Atom)